Vietnam, met zijn uitgestrekte rijstvelden, prachtige stranden en rijke cultuurgeschiedenis, is niet alleen een geliefd toeristisch bestemming, maar ook de homebase van een fascinerende en tegelijkertijd verstoorde werkelijkheid. Ik wil het verhaal delen van wat sommigen "Een dodenwedstrijd op leven en dood" noemen - een schokkend concept dat de grenzen trekt tussen realiteit en fictie.
Dit verschrikkelijke spel wordt gespeeld door jongeren uit het hele land. Ze worden geagiteerd om zich aan te melden via sociale media-platforms en worden vervolgens geselecteerd om deelnemer te worden in dit "speel" van leven en dood. Na een selectieproces waarin hun fysieke en mentale krachten getest worden, worden degenen die het overleven, opgesloten in een afgelegen locatie.
Elke deelnemer ontvangt een specifiek voorwerp, waarmee ze kunnen "overleven" of iemand anders uit het spel kunnen halen. Het doel van het spel is om de laatste overlevende te worden, maar het proces van hoe dat doorgaat, is meer dan alleen een kwestie van overleven. Deelnemers moeten vechten om hun voorwerpen, maar ook andere deelnemers om te blijven.
Het spel wordt begeleid door "meesters", mensen die deelnemers in de gaten houden en regels stellen. Deze regels kunnen onvoorspelbaar en willekeurig zijn, maar altijd pijnlijk en vaak dodelijk. In de loop van het spel, krijgen deelnemers steeds minder tijd om te rusten en eten. Ze moeten continu alert zijn en snel handelen. Dit is zeker gevaarlijk in het licht van het feit dat de meesters de situatie kunnen manipuleren.
Deelname aan deze 'game' wordt gezien als een manier om beroemd te worden of geld te verdienen, maar de prijs voor succes is hoog. Hoewel er in eerste instantie winnaars zijn, betekent overleven het verlies van vrienden, familieleden, en zelfs het respect voor jezelf. Overlevenden worden meestal geplaagd door PTSD en andere psychische problemen.
Helaas is er momenteel geen bewijs dat het spel echt bestaat. Er is echter voldoende gerucht en speculatie over, en velen hebben deelgenomen aan soortgelijke evenementen. Het is een herinnering aan de realiteit dat sommige mensen bereid zijn om te riskeren om op de rooster te komen, hoe gruwelijk of riskant de consequenties ook zijn.
Als deelnemer aan zo'n evenement zou ik mijn leven niet durven riskeren. Ik geloof niet in geweld tegen anderen, en zelfs al kan het in het begin lucratief zijn, het eindigt altijd op een tragedie. Dit is niet iets dat je zou willen meemaken. Dit "spel" is niets meer dan een menselijke misdaad en moet niet worden bevorderd.
Ik hoop dat we ons realiseren hoe waardevol leven is en hoe weet elke vorm van geweld veroordelen. We moeten onze energie besteden aan positieve initiatieven, zoals het verbeteren van onze samenleving, en het respecteren en beschermen van alle levens.
Het speeltuig van leven en dood bestaat niet. Ons leven is het meest waardevolle geschenk dat we hebben en we moeten deze zegen koesteren en respecteren, in plaats van deze op het spel te zetten. Laat dit "spel" maar in Vietnam of waar dan ook, een afschuwelijke realiteit zijn en geen inspiratiebron zijn voor iedereen.
